नदी शान्त छ, छ तलाउ पोखरी शान्त  

हरिणको चाल छ उस्तै छ उस्तै मृगको नयन

हावाले सुसेली हाल्दैछ बतासले बहेली 

पानीको कलकल ध्वनिले प्रकृति गुन्जायमान छ 

रूखमा पलाएका आँकुराहरुले वन शोभायमन छ 

छोडेका छैनन् फूलहरु फुल्न अनि भवंरा त्यसमा डुल्न 

कोईलीको कुहुकुहु अनी चराको चिर्बिर छ उस्तै 

छ प्रकृतिको शोभा जस्ताको त्यस्तै 

सबै पशुपन्छि निर्धक्क डुलेका छन्   

आआफ्नो माया प्रेममा भुलेका छन् 

हिमालका चूचुरा त्यसरी नै बसेका छन

झरना अनी खोला निस्फिक्री बगेका छन् 

केवल त्रास छ मानव जातिलाई 

चिन्ता आआफ्नो पेट भर्नलाई 

त्यसैले टाढा भएको छ प्रकृति मानवसँग 

किनकी मानवले प्रकृति मेट्न खोज्यो  

आफ्नो स्वार्थको अगाडि सबै भुल्यो 

प्रकृतिको अपरिहार्यता बिर्सियो

Categorized in पेजथ्री